Κάρπαθος (ελληνικά: Κάρπαθος, Ελληνική προφορά: [karpaθos]) είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Μαζί με το γειτονικό μικρότερο Σαρία αποτελεί το δήμο της Καρπάθου, η οποία αποτελεί μέρος της περιφερειακής μονάδας Καρπάθου. Λόγω της απομακρυσμένης θέσης της, η Κάρπαθος έχει διατηρήσει πολλές ιδιαιτερότητες, τα έθιμα και τη διάλεκτο, που μοιάζουν με αυτές της Κρήτης και της Κύπρου. Το νησί έχει επίσης κληθεί carpathus στα λατινικά, Scarpanto στα ιταλικά και Kerpe στα τουρκικά.
Το νησί της Καρπάθου ήταν και στα δύο αρχαία και μεσαιωνικά χρόνια συνδέεται στενά με τη Ρόδο. το σημερινό της όνομα αναφέρεται, με μια μικρή μετατόπιση του ένα γράμμα, στην Ιλιάδα του Ομήρου ως Krapathos (οἳ δ 'ἄρα Νίσυρόν τ' εἶχον Κράπαθόν τε Κάσον τε). (: Ἔνθεν δ 'οἵγε περαιώσεσθαι ἔμελλον Κάρπαθος) Απολλώνιος ο Ρόδιος, στο έπος του Αργοναυτικά, είναι ένα λιμάνι για τους Αργοναύτες που ταξιδεύουν μεταξύ της Λιβύης και της Κρήτης. Το νησί επίσης αναφέρεται από τον Βιργίλιο, τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Στράβωνα.
Η Καρπάθιοι συμμάχησαν με τη Σπάρτη στον Πελοποννησιακό Πόλεμο το 431 π.Χ. και έχασαν την ανεξαρτησία τους το 400 π.Χ.. Το 42 π.Χ., το νησί έπεσε στη Ρώμη. Μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 395 CE, το νησί έγινε μέρος της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας.
Το 1304, η Κάρπαθος δόθηκε ως φέουδο στους Γενουάτες κουρσάρους Ανδρέα και Lodovico Μορέσκο, αλλά το 1306 έπεσε στο Αντρέα Κορνάρο, ένα μέλος της οικογένειας ενετικό Κορνάρο. Η Κορνάρο ελεγχόμενη Καρπάθου μέχρι το 1538, όταν πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών Τούρκων.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης 1821 - 1822, το νησί επαναστάτησε, αλλά στη συνέχεια έπεσε και πάλι κάτω από την οθωμανική κυριαρχία. Το 1835, ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β παραχώρησε στο νησί το προνόμιο του φορολογικού συστήματος Maktu? Δηλαδή, ο φόρος υπολογίζεται ως ετήσιο κατ 'αποκοπή ποσό, και όχι σε μια βάση των νοικοκυριών. Η οθωμανική κυριαρχία έληξε στις 12 Μαΐου 1912, όταν οι Ιταλοί κατέλαβαν το νησί, μαζί με το σύνολο της Δωδεκανήσου, κατά τη διάρκεια του Ιταλο-τουρκικού πολέμου του 1911-1912. Την εποχή εκείνη, ναύτες από την Regia Marina πλοίο Vittorio Emanuele και το αντιτορπιλικό Alpino προσγειώθηκε στην Κάρπαθο. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, η Κάρπαθος ένωσε τα άλλα νησιά των Δωδεκανήσων στην ιταλική κατοχή των ιταλικών νησιά του Αιγαίου, και παραχωρήθηκε από την Ιταλία προς την Ελλάδα με τις Ειρήνης των Παρισίων Συνθήκες του 1947. Το νησί εντάχθηκε επίσημα στο Βασίλειο της Ελλάδα στις 7 του Μάρτη του 1948, μαζί με τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και του 1950, λόγω των οικονομικών προβλημάτων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια σειρά από Καρπάθιους μετανάστευσαν στις ΗΠΑ.
